Blog: Spreken is zilver, zwijgen is goud

Een opstelling doen over angst voor verlies

In mijn vorige blog sprak ik over nieuwe inzichten, of oude patronen die weer even zichtbaar werden. En dat ik -gelukkig- over mijn angst voor verlies een opstelling mocht doen. Voor iedereen is dat anders maar voor mij voelde de noodzaak hoog. En “moest en zou” ik een opstelling doen over dit thema. Voor mijn gevoel speelde het al een groot deel van mijn leven een rol, zeker de laatste vijf/ zes jaar.

Na de opstelling merkte niet alleen ik het verschil
Meerdere deelnemers maakten opmerkingen dat ik weer aan het lachen was en actief meedeed met de groep. Er was letterlijk een last van mijn schouders gevallen. Door hetgeen ik heb mogen aanschouwen en voelen.

En waar ik me nog steeds over verbaas
Is dat ik niemand over de inhoud van de opstelling heb verteld. En nog steeds verbaas ik me daarover. En nog steeds voelt dat zo ontzettend goed. Dat ik dat ook heb verteld aan de deelnemers van mijn Opstellingsavond.

Hoe het bij mij ging -en dat zegt ook genoeg-
Na de workshop reed ik terug vanuit Utrecht naar Breda. Op vrijdagmiddag is dat een leuke route die langer duurt dan normaal, dus ik dacht “ik ga lekker mijn zus bellen”. Ik belde haar. Geen reactie. Even later nog een poging. Geen reactie. In de avond nog geprobeerd. Ja, ik kan aanhoudend zijn. Niks. Zij belde me terug. Ik lag toen in bed. We spraken elkaar uiteindelijk zondagavond ofzo. En waar ik op vrijdagmiddag nog de behoefte had om haar deelgenoot te maken van de opstelling, was die behoefte toen weg. En ik heb het zo gelaten.

Ook mijn partner was nieuwsgierig. En ook dat moment ging voorbij. En ook zo gelaten.

Dat klinkt misschien een beetje raar
Maar voor mij voelde het goed en viel alles op zijn plaats. Een opstelling is een intern proces, is het werk van de ziel en de ziel heeft tijd en ruimte nodig. Door te vertellen ga je hetgeen je ziet gebeuren toch een beetje verklaren. Beredeneren. En dat is juist NIET wat nodig is.

Een voorbeeld
Een moeder ervaart dat haar dochter sinds het vertrek van haar partner onbewust zijn rol heeft overgenomen en naast haar staat. Tijdens de opstelling ziet ze dit fenomeen gebeuren en geeft het veld aan dat dochter weer de kindrol mag innemen. En staan ze weer tegenover elkaar (de grote en de kleine). In plaats van naast elkaar. Na de opstelling belt moeder de dochter op en vertelt over de opstelling. Wat gebeurt doordat moeder dit aan dochter verteld? Juist!

Dus mijn advies is tegenwoordig…
Dat je natuurlijk anderen over jouw opstelling mag vertellen, dat is volledig aan jou. Maar neem even een moment, voordat je het vertelt, of het echt nodig is en of het jouw ontwikkeling en proces dient. Dat is niet teveel gevraagd, toch?

#systemischwerk