Blog: Loslaten doet pijn!

Gistermiddag (woensdag 28 december 2016) organiseerden Happynings Soundhealing & Wellbeing en Sprankelend aan de slag een bijzondere opstellingsmiddag. Middenin de kerstvakantie. Met als thema: loslaten. Loslaten wat je in 2016 wil achterlaten. En 2017 verwelkomen. 

Het was volle bak.
Ondanks de kerstvakantie hadden we een grote groep van mensen waarmee we konden gaan werken. En we hadden er zin in. Vier opstellingen gedaan die allemaal anders waren en toegespitst op de vraaginbrenger en de vraag. Emoties. Gevoel. Energie. 

Maar dan… hoe laat je datgene achter in 2016 wat je niet wil meenemen naar 2017?
Rond vier uur hadden we de vier opstellingen gedaan. En kreeg iedereen een ballon. Met de volgende instructie: blaas alles wat je wil achterlaten in 2016 in de ballon en knoop deze dicht. En ga er vervolgens op zitten. Voel hoe het is om datgene in de ballon te hebben geblazen. En dat het er nog is, maar dan in een andere vorm. En als je eraan toe bent om er afscheid van te nemen dan laat je het met een knal (van de ballon zelf) gaan. 

[Tip: leuk om op oudjaarsavond met de familie, vriendengroep, het gezin te doen?]

Verschrikte en lachende reacties kregen we.
Want iets in een ballon blazen is een ding. Maar vervolgens op de ballon zitten. En deze uiteindelijk -als het goed voelt- laten knallen. Is een ander ding.

Maar knallen deden ze! 
Met op het laatst nog vier mensen, die al een tijd op hun ballon zaten, en die maar niet wilde knallen. Er werd muziek gedraaid. Er was rust en stilte om deze laatste vier mensen de tijd te gunnen om afscheid te nemen van hetgeen ze kwijt wilden. 

En ik heb gemerkt dat loslaten pijn doet!
Terwijl ik op de ballon op mijn stoel zat, wilde de ballon niet knallen. Dus ik ging op de grond zitten. Op de ballon zogezegd. Het was iets hardnekkigs wat nog even niet weg wilde. En terwijl ik mezelf ondersteunde met mijn handen (met de duimen naar buiten gedraaid) knalde -natuurlijk op een onbewaakt ogenblik- mijn ballon. En ik kwam met heel mijn gewicht op beide duimen terecht. Dat deed pijn! 

En vanochtend deden ze nog steeds pijn.
Een ‘reminder’ aan hetgeen ik wil loslaten. En ook een reminder om het de komende dagen rustig aan te doen. Dat mag ook. Dus hoe tegenstrijdig ook. Een leermoment. 

Sterk. Verrast.
Ik voel me dankbaar voor het vertrouwen van de vraaginbrengers gisteren. Dat ze zich veilig voelden om hun vraag in te brengen. En dat de representanten ze hebben geholpen hun onbewuste patronen zichtbaar te maken. Zodat ze weer een kleine stap verder kunnen. En de representanten en observanten ook. Met waar zij geraakt zijn. Ik was verrast door de mooie opstellingen, de inzichten en het gevoel dat werd getoond. Ik voelde me sterk daardoor. Dank iedereen. Ik wens jullie een geweldig 2017 toe!

Nieuwsgierig geworden?
In 2017 organiseer ik diverse (Familie)opstellingen. Maandelijks op woensdagavond en elk kwartaal een zaterdagochtend. Een mooie manier om als vraaginbrenger, representant of als observator de opstellingen bij te wonen. Wees welkom! Interesse? Kijk eens bij Diensten en meld je daar aan.