Er zijn zoveel wijsheden, meningen, kennis en durf daarin jouw pad te lopen!

Via PSYCH-K kom ik in contact met boeiende oefeningen om in contact te komen met het onderbewustzijn

Zoals deze: pak een kaart en check met je onderbewustzijn of deze kaart je verder helpt in zelfverwezenlijking.

De kaart die uiteindelijk viel (ik schud de kaarten totdat er eentje valt en dat is um dan), had het nummer 32. Ik zoek de betekenis van de kaart in het boekje op en lees dat de kaart de naam “bekrachtiging” heeft. Ik lees de verklaring en verdomd; de kaart resoneert enorm met me. Zelfbekrachtiging. Vol vertrouwen staan voor wat jij voelt dat nodig is.

Nadat ik de oefening had afgerond, keek ik nog eens goed en kwam tot de ontdekking, dat ik het helemaal verkeerd had gedaan. De kaart had nummer 32 maar daar hoort niet “bekrachtiging” bij maar “nectar van het leven”. Ik had blijkbaar het nummer aangezien voor de paginanummer (32) en ook daar was het misgegaan want ik keek op blz 33 en niet 32.

Oke, hier was iets goed fout gegaan! En in mijn hoofd wilde ik dit gelijk gaan delen met gelijkgestemde PSYCH-K practitioners, totdat ik me bedacht dat het helemaal niks uitmaakte. Want de kaart resoneerde enorm en raakte mij precies daar waar nodig en de vraag was of ik behoefte had aan de meningen en/ of wijsheden van anderen. Nee dus. Dus hierbij gelaten.

Ook gebeurde iets soortgelijks in een gesprek met mijn partner

We spraken over een partij, die mij zou helpen met mijn bedrijf, en hij vond daar wat van. Terwijl hij zo sprak, voelde ik wat ik nodig had van die partij en voelde ik ook heel sterk wat ik daarin te doen had. Ik stond daar voor open en genoot van het feit dat ik dat kon voelen.

En ging ik experimenteren op een Opstellingsavond van mezelf

Ik werd tijdens de yogales uitgenodigd om vooral datgene te doen wat goed voelde voor mijn lijf. Dat werkte door merkte ik. Want ik ging nadenken over de bijzondere Opstellingsavond van 23 maart jl. en dat ik mezelf toestemming mocht geven om deze te organiseren zoals ik dat wilde (en niet zoals ik vond dat deze eruit moest zien). Dus ik voelde dat ik mocht starten met muziek (I believe van Lena Horne) en dat we met de groep een experiment mochten doen. Zodat iedereen kon ervaren wat het is om te voelen tijdens een opstelling. Ik bracht een zelfgemaakt schilderij in "Lost souls in the field" waarbij iedereen zichzelf mocht verbinden met een ziel op dat schilderij. Pas na dit experiment zou ik starten met de individuele opstellingen.

Het klinkt nu net alsof ik het programma zo had bedacht, niks is minder waar, het kwam tot mij vanuit mijn intuitie. De kunst was alleen om vast te blijven houden aan mijn intuitie en niet aan de haal te gaan met wat mijn mind ervan vond. Want dit gebeurde een aantal dagen voor de Opstellingsavond en niet op de dag zelf. Er was dus tijd genoeg om het programma alsnog te veranderen. Elke keer als mijn mind middels een gedachte zei dat het toch niks was, bleef ik teruggaan naar dat gevoel en voelde ik weer: zo mag ik het doen! Ook vroeg ik twee vriendinnen, die representant waren op de avond, om mij hierin te steunen. 

Het experiment met de lost souls was prachtig en het raakte de groep en ook individueel. Dankbaar dat ik mocht luisteren naar mijn intuitie en mijn pad daarin volgde.

Moraal van het verhaal: durf te voelen! Durf stil te staan! Vertrouw

Mijn klanten ervaren precies hetzelfde: zeer gevoelig en die gevoeligheid wordt gericht op de omgeving. Ze scannen als het ware de omgeving af en voelen de ander eerder aan dan dat de ander zelf kan (bij wijze van spreken). Ze hebben geleerd, door omstandigheden vroeger: klein of groot, dat het beter is om eerst de omgeving te scannen om zeker te weten of het dan veilig is.

Ze vergeten daarbij één belangrijk ding: namelijk zichzelf! Ze voelen de ander aan, zijn al afgestemd op de ander voordat ze dat zelf beseffen, maar hebben geen idee wat ze zelf ervaren, voelen. Op het moment dat ze dan bijvoorbeeld een besluit moeten nemen, gaan ze eerder af op wat de omgeving zegt dan wat ze zelf ervaren hierbij. Met als gevolg: of geen besluiten nemen (blijven twijfelen) of de verkeerde beslissingen nemen. Waarbij men achteraf denkt “had ik maar…”.

Herkenbaar?

Ik wilde schrijven: daag jezelf uit!

Maar dat is het niet. Wat het wel is: NODIG JEZELF UIT!

• Ga eens voelen; Ervaar je spanning in je nek en schouders? Dan is dat wellicht een nee. Krijg je vlinders in je buik? Dan voelt dat aan als een ja. Is je hoofd flink aanwezig? Voel dan eens wat je nodig hebt. Is dat tijd, een wandeling buiten, een goed gesprek, rust?
• Neem de tijd; Gun jezelf in dit proces tijd. Tijd om te voelen, tijd om tot rust te komen, tijd om te ontspannen, tijd om vanuit mildheid naar jezelf te kijken.
• Reflecteer; Ga eens na wat maakte dat je zo reageerde. Wat ging goed, wat kan je een volgende keer anders doen? Geen druk maar leer ervan!

Besef ook dat dit een proces is dat je niet kunt versnellen of forceren

Iets wat je jezelf hebt aangeleerd en wat zo’n groot (onbewust) onderdeel is van jouw zijn, mag ook de ruimte krijgen om zich van zijn of haar lagen te ontdoen.

En jezelf van al die lagen ontdoen, kan op verschillende manieren. Via innerlijk werk zoals een opstelling (een vraag inbrengen tijdens een Opstellingsavond bijvoorbeeld), coaching, energetisch werk (wat is jouw potentieel?), lichaamswerk, PSYCH-K en allerlei andere manieren die beschikbaar zijn.

Gaandeweg het proces van “meer voelen” ga je nieuwe dingen ervaren in je ontwikkeling en dat zijn ook cadeaus.

Wil je hier hulp bij of ben je benieuwd wat ik in dit proces voor je kan betekenen?

Neem dan gerust contact met me op voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek.