Blog: Geel en oranje

Toen ze naast me zat, voelde ze heel groot

Van binnen voelde het echter klein. Ze vertelde dat ze de laatste tijd zoveel bezig was met het verder ontwikkelen van haar gevoel en intuïtie. Dat ze dingen al weet voordat het wordt benoemd. Zo voelde ze bij een van de andere deelnemers al aan dat zij een kindje had verloren. Maar wat te doen met deze ontwikkeling? Wat wil ze ermee? Wat moet ze ermee? En wat kan ze ermee werk gerelateerd? Want ze zien haar daar al aankomen “mijn gevoel zegt me dat…”.

Terwijl ze sprak, had ze het over creativiteit en kleuren

De laatste tijd spelen de kleuren geel en oranje een grote rol. Overal ziet ze de kleuren en werkt ze er ook mee. Het ging borrelen. Ik voelde een experiment opkomen. Het mooie van experimenteren is dat de uitkomst niet vaststaat en daardoor verwachtingen eerder kunnen worden losgelaten. Ik vroeg de groep hun ogen te sluiten en te voelen. Welke kleur voel je? Geel of oranje? De helft van de groep voelde geel, de andere helft oranje. En eentje voelde dat ze pingpongde tussen beide kleuren in. Zij stond in het midden, was de balans.

Wat zich afspeelde, was hilarisch om te zien

En ook zo herkenbaar voor de vraaginbrenger! Terwijl de kleuren bij elkaar gingen staan, begonnen de oranje representanten te dansen, te spelen met elkaar. De gelen werden rustig, keken serieus en waren op zichzelf. Op het moment dat een van de oranje begon te spreken, leek het alsof een klein meisje sprak. Ze was rond vijf, zes jaar oud. Alle oranje representanten waren “kinds”. Herkenbaar voor de vraaginbrenger want ze was heel erg bezig met haar innerlijk kind. Haar innerlijk kind kreeg elke dag een ijsje van haar, een perenijsje. Ze koesterde haar. Het meisje gaf echter aan iets anders nodig te hebben dan ijs…

Aan de andere kant werd er gemorreld

Zij, de gelen, vonden het allemaal onzinnig wat daar gebeurde. Dat zette ook geen zoden aan de dijk. Voegde niks toe, bracht geen brood op de plank. Is prima dat je daar een beetje gaat spelen maar aan deze kant moet je zijn om wat te worden.

De vraaginbrenger herkende in een van de representanten de blik van haar moeder. Een strenge moeder die haar zo had opgevoed, omdat zij ook zo was opgevoed door haar moeder. Ze kon haar niet veranderen, maar ze mocht wel haar eigen weg gaan. Met steun, zodat ze zich niet meer zo alleen voelde, en met haar meisje bij de hand werd dat een mooie uitnodiging om haar eigen pad te gaan bewandelen. Stap voor stap…

Alsnog sloten we de avond af met een blinde opstelling

Zonder te weten wat de vraag was en wie of wat de representanten voorstelden, mochten ze de vraag van de vraaginbrenger dienen. Dit keer een vraag die met de fysieke toestand te maken had. Hoorden we achteraf. De vraaginbrenger was tegelijkertijd de dirigent van zijn eigen opstelling. De representanten onderling spraken met elkaar. Probeerden op deze manier tot een balans te komen. Normaliter spreken we opstellingen niet na, nu wel. Nadat we hadden gehoord wat was opgesteld, volgde een mooie dialoog -met name tussen de vraaginbrenger en representanten- hoe zij de opstelling hadden ervaren. Dit gaf de vraaginbrenger ook weer nieuwe inzichten en “food for thought”.

Wil je ook eens ervaren wat een opstelling voor jou kan betekenen?

Meld je dan gerust aan voor een Opstellingsavond van Sprankelend aan de Slag. Met lekkere hapjes, gelijkgestemde mensen, humor en diepgang! Klik op de link om je aan te melden. Wil je eerst nog wat meer weten? Bel of mail me dan gerust.