Blog: I didn't think. I experimented!

Een experimentele avond: magisch

Vorige week donderdag vond het eerste experiment plaats. Een opstellingsavond met een thema. Dat thema was Voeding. Ik heb wel eerder een Opstellingsavond met een thema gedaan. Stiekem... Stiekem was het niet echt een experiment, want ik deed wat ik bij andere avonden ook deed. Met als resultaat dat het thema niet echt van de grond kwam. Achteraf gezien heeft iedereen gekregen wat hij of zij nodig had. Feit blijft wel: ik bleef aan de veilige kant.

Tot vorige week
Ineens voelde ik. Ik mag tijdens de avond echt gaan experimenteren, met de groep, op het thema! Ik hoorde een deelnemer iets tegen een andere deelnemer zeggen en dat was het teken. Het was gewoon een kwestie van doen. Mijn mond open doen, aankondigen aan de groep van 15 vrouwen dat we een experiment gingen doen. Dat was dat. Zo simpel. 

Tijdens de introductie vertelden de deelnemers over hun intentie van de avond, over de foto die ze instinctief hadden gekozen, en wat voeding voor hen betekent. Suiker was één van de zaken die door meerdere deelnemers werd genoemd. Minder suiker eten, stoppen met suiker, al jaren geen suiker gegeten... Ga zo maar door. 

Je begrijpt het al. Het experiment ging over suiker! 

Waar het experiment toe zou leiden? Geen idee!
Ik liet dat deel van het experiment los. Ging voelen wat nodig was. Wat voor mij dan helpt, dat weet ik inmiddels, is rondlopen en mijn gevoel het werk laten doen. Mijn hoofd niet, want die wordt alleen zenuwachtig van dit soort acties, dus die liet ik veilig "achterwege". 

De groep werd in twee groepen verdeeld. De suikerklontjes en de niet-suikers. Ze mochten op elkaar als groep gaan afstemmen. Hoe bijzonder waren de ervaringen en waarnemingen. De suikerklontjes voelden zich warm en gezellig. Zij vonden de niet-suikers maar een beetje serieus. Ook waren er suikerklontjes die dit gevoel helemaal niet prettig vonden en meer richting de niet-suikers gingen bewegen. Anderen voelden zich er heerlijk bij. Een deelnemer zei na het experiment dat ze helemaal niet meer wilde stoppen met suiker eten want het gaf haar zo'n fijn gevoel. Voor haar was het duidelijk!

Het andere experiment ging over gewicht verliezen
En ook hier werd de groep verdeeld en liet ik de grootste groep in een rij staan. Waarom? Geen idee, want even later mochten ze zich voegen bij een van de andere groepen: de zwaargewichten, de lichtgewichten en/ of de jojo's. Prachtig wat vervolgens gebeurde... Want er ontbrak een groep, voelde ik. Ik pakte een stoel, zette deze neer in de ruimte en zei dat de stoel "Ik ben" vertegenwoordigde. Voordat ik er erg in had, was de stoel al bezet en hing er een groep deelnemers omheen! Acceptatie. Rust. Het is oke. 

Had ik dit "resultaat" gekregen als ik mijn verwachtingen niet los had kunnen laten?
Ik geloof serieus van niet, want dan was ik gaan sturen en had de energie niet zijn werk gedaan. Het moment van onzekerheid, bij aanvang, is zo kort. Ik ben super dankbaar dat ik even onzeker mocht zijn, voordat "the magic happened". Zonder controle, zonder analyse, gewoon door te zijn. 

Komt er tijdens de volgende Opstellingsavond weer een experiment?
Dat weet ik nog niet, ik ga gewoon op mijn gevoel af. Die weet het beste wat nodig is voor de groep!

De volgende Opstellingsavond
We gaan dan weer kennis maken met systemisch werk. Ben je erbij met al je vragen? Wil je meer weten, dan kun je me bellen of mailen. Of je kijkt even op de website (ik heb er genoeg blogs over geschreven).

Meld je hier aan voor een Opstellingsavond